Cihat Duman'dan yaz için kitap önerisi

Cihat Duman, yaz için tavsiye ettiği kitabı Literaedebiyat ile paylaştı.

Ben ilk okumanın üzerinden henüz iki yıl geçmemişken 6. kez, Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu kitabını okumaya başladım.

Nietzsche sonraki baskılarında her ne kadar bu kitabını acemice bulduğunu önsöze yazmış olsa da eser bana göre gücünü acemiliğinden alıyor. Bu, sanat eleştirisine giriş kitabı gibi gözükse de benim için adabı muaşeret kitabıdır. Minibüste ne yapacağımı bu kitaptaki ayrımları hatırlayarak belirleyebilirim. Düşünür, -adını, googledan tekrar bakmamak için anmıyorum- müzik vakası ile söz vakasını ele alıyor.

Söze dönüşmüş sesi oldukça aşağılıyor. Sokrates'i akıl ve bilim manyağı olarak lanse etmesinin sebebi diyalog yöntemini/ gevezeliği kullanması. Benim gibi bir Sokrates hayranını üzüyor ama yine de kendini okutuyor metin. Logos onda boşboğazlığın varlık sebebi. Musiki ise tek olumlu şey. Sesin yani sarhoşluğun kıymetini sözün yani hayalin üzerine koyuyor. Ben ses meselesini günümüzde biçime benzetiyorum. Bir romanda biçim eğer özgünse bu, romanın bir sese sahip olduğunu gösterir. Ve değerlidir. Büyüklerimizin neyi anlattığın değil nasıl anlattığın önemlidir dedikleri şey. İnsanda da sese bakıyorum. Dış görünüşlerine dikkat eden kişilerin sesi detonedir. İç görünüşlerine bakım yapan kişilerin ses telleri kadifedendir. İşte ilkine Apollonik insan, ikincisine Diyonizyak insan derim. Ses, kozmostan gelir, güzel insanların içini dolaşır ve onları kendinden geçirir. Söz ise dedikodu, iftira, hakaret, yağ çekme, manipülasyon, yakınma, zivzivlenme gibi bayağı şeylere yarar. Yazı mı? Yazı işte burada gördüğünüz gibi, bir tür tırnak kesmedir.